"Artea sendagarri", saio irekiaren kronika

10 bat persona bertaratu ziren, K bulegoaren espazio berriko lehen saio irekia izan zen, Santa Teresa eraikinera lekualdatu baita. Kultura, artea eta zaintzak ekarri genituen hizpidera udazken orbelduko arratsalde erdi hartan.

Gizartean eztabaidatzen ari den zaintza-eredu berriaren harira hausnarketa partekatzen hasi zen K bulegoko Carlos Sánchez. Horrek abiapuntu polita eman zion elkarrizketari. Bakoitzak bere gaiarekiko interesa eta gogoetak partekatuz ekin genion elkarrizketari. Honek gai mordoa biltzen dituen ideien gune bat sortu zuen. Bi ordu ziztu bizian pasa ziren, eztabaidan erabat murgilduta, gogotsu bakoitza, nork bere ekarpenak elkarrizketa elikatuta.

Arte plastikoak eta psikomagia, adineko pertsonentzat narrazio artistikoek sortzen duten onura, ikus-entzunezkoen praktikan nola sustatu lanketa osasuntsuagoak; argazkigintza (auto)ezagutzarako lanabes, baita biziraupenerako ere; dantza, mugimendua eta osasuna uztartzea; musika arimarentzat, joskintza terapia… Laburrean, eremu soziosanitarioan eta gizarte-inklusioan, orokorrean, arteak ekar dezakeen ongizatea eta ondoeza arintzea. Horiek guztiak baliabide interesgarri eta sendagarri, besteentzat eta guretzat, zaintza eta autozaintza, beraz. Horien ifrentzua baina, sorkuntzan buru-belarri aritzeak eragiten dizkigun minak edo gaitzak. Hainbat artistarengan albo-kalteak baitakartza sormenaren gurpil zoroak: prekarietatea, somatizazioa, kronifikazioa, estresa eta larritasunak, esaterako.

Hona hemen azaldu ziren ideia, gogoeta eta esperientzia batzuk: Jostura eta arteterapia, batetik, eta musika eta dantzaren sendatzeko gaitasuna, bestetik. Horren adibide dira ADDEk antolatutako Dantza, Terapia, Mugimendu eta Osasun Jardunaldiak.

Beldurrak murriztu egin ditu zainketak. Zaintzearen inposizioa ez da ona, mundu guztia ez baitago prest zaintzeko.

Kultura azkar eta esker txarreko batean bizi gara. Arreta benetako zainketetan jarri behar dugu, ez zaintza inposatuetan, eta autozaintzatik abiatuta. Baina zainketek ez dute prestigiorik.

Pertsonengan nahikoa sinesten ez duen kultura batetik abiatzen garela onartu behar dugu.

Hezkuntza-esparrua giltzarria da kulturarentzat, eremu horretan hobekuntzak egiten ari dira, gero eta konfiantza handiagoko espazioak sortuz, bertan pertsonen garapen intelektual eta emozionala bultzatzen dute. Sorkuntzak eta kulturak ere espazio berriak berenganatzen dituzte, hala nola Kultura Eskola programa.