Antonio Zavala

Antonio Zavala Tolosan jaio zen 1928an eta Iruñean zendu zen 2009an. Gernikako Jesusen  Anaien eskolan, lehenik, eta Eskolapioetan, gero, egin zituen ikasketak. 1945ean Jesusen Lagundian sartu zen. Filosofia, magisteritza eta teologia ikasketak egin zituen.

Irakasle izan zen, baina bere gogoak bultzatuta, herri-literaturaren ikertzaile eta suspertzaile bilakatu zen, eta honen ondorioz 1961ean Auspoa bilduma sortu zuen, argitaratzaile bihurtuz. Bertsoei buruzko bilduma nagusiaz gain, bertsolarien bizitza eta lanei buruzko monografikoak ere argitaratu zituen. Besteak beste, Txirritari, Pello Errotari, Pedro M. Otañori, Xenpelarri eta Bilintxi buruzkoak. 280 bat liburu argitaratu dira Auspoa bildumaren barruan, bai prosaz eta bai bertsoz, eta horietako 100 libururen egilea izan da Zavala; gainerako guztien eragile, biltzaile, kopiatzaile eta editorea ere izan da. Luxuzko 23 liburu handi ere argitara eman ditu.

Gaztelaniazko herri literaturaren arloan, 1993. urtean Biblioteca de Narrativa Popular sortu zuen. Espainiako artzainak izan ziren bere iturriak, eta hauen ahotik jasotako errelatoekin 29 liburu argitaratu zituen.

1956an, Gerra Zibilaren ondoren, Euskaltzaindiak antolatutako lehen bileran, Antonio Zavalak bertso berrien edizio legitimoa izan zuen hizpide, 1953az geroztik azaldu zuen ideia. Zavalak Euskal Herri osoan galdutako milaka bertso berreskuratzeko eta sailkatzeko, herri osoaren parte hartzea eskatzen zuen, bai bertso-paperetan, bai ahozko memorian eta lekukotasun ezberdinetan. 1961ean Euskaltzaindiak euskaltzain urgazle izendatu zuen, eta 1964ko abenduaren 18an euskaltzain oso.

2005ean Koldo Mitxelena Kulturuneko Liburutegiak eskuratu zuen Antonio Zavalaren Artxibo pertsonala.