Baztangen inokulazioa, euskal probintzien iraganari begirada bat

XVIII. mendean euskal probintzietan baztanga inokulatzea garai hartan baztanga prebenitzeko neurri gisa zabaldu zen, gaixotasun oso kutsakorra eta hilgarria baitzen.

Inokulazioaren teknikan, baztangarekin infektatutako pertsona baten zorne-kopuru txiki bat sartzen zen pertsona osasuntsu baten azalean, gaixotasunaren forma arina sortzeko, haren aurkako immunitatea garatzeko.

Euskal probintzietan, estatuko gainerako herrialdeetan eta Europan bezala, baztangen inokulazioa batez ere medikuek eta zirujauek egin zuten, baina etxean ere egin zitekeen, erditzeen eta sendatzaileen laguntzarekin.

Baztanga inokulatzea gaixotasuna prebenitzeko neurri eraginkorra bazen ere, arriskuak ere bazituen, kasu batzuetan konplikazio larriak eta heriotza ere eragin zitzakeelako. Hala eta guztiz ere, praktika XVIII. mendean zehar hedatu zen, eta euskal probintzietan eta Europako gainerako herrialdeetan baztangen eragina nabarmen murrizten lagundu zuen.

Javier Esteban Historia Modernoko irakasle ondokoa da EHUn. Doktore-tesia XVIII. eta XIX. mendeen arteko euskarazko inprimakien gizarte-azterketan oinarritu zuen. Horregatik gonbidatuko zaitugu sarrera txiki honetan sakondu dezazun.

Honetaz guztiaz gozatu ahal izango dugu KMK - Ekitaldi Aretoa, Santa Teresa Komentuan, maiatzaren 20an, 19:00etatik aurrera, Miguel de Aranburu Gipuzkoako Historialarien Elkarteak parte hartzen duen Gipuzkoako Historiaren Pasarte Ezezagunak hitzaldi-zikloari esker.